EXHIBITION
INSTALLATION
MUSIC EVENT
PERFORMANCE
DANCE

COUNTERPOINT: The Sound Of Despair/Fascism & War

Music Event
10/20/2020
-
10/20/2020
BANGKOK
ดนตรี
10/20/2020
-
10/20/2020
กรุงเทพฯ

curator

Somrak Sila

ภัณฑารักษ์

สมรัก ศิลา

ARTISTS

Various

ศิลปิน

ต่างๆ

No items found.

DESCRIPTION

Pro Musica & WTF gallery in partnership with Sing Sing Theatre present COUNTERPOINT. For the first time ever in Bangkok, the audience will experience “avant-garde" classical music performance in one of the most stunning and well-known clubs in Bangkok, in the least traditional way. There will be no seating, no strict rules for the audience to applaud and not applaud. Everyone is free to roam around the club, buy drinks and find their own corners to enjoy the performance.

The event kicks off with four poetry readings accompanied by live electronic music. The performances by both poetry readers and electronic musicians are the artists’ personal responses, composed and recited specifically to the classical work that is to follow, shostakovich's Quartet's No.8.

In the second part, Pro Musica Quartet will perform Shostakovich’s String Shostakovich’s Quartet No. 8 -- five dramatic movements without pause that will be combined with contemporary animated visuals created by a new-media artist and a journalist.

In the summer of 1960 Shostakovich's work on the score of a Soviet-East German film took him to Dresden, the German city that had been destroyed in 1945 by an Allied firebombing which killed more people than the atomic bombing of Hiroshima. There, in a span of only three days, Shostakovich composed string Quartet No. 8 inscribed “In memory of victims of authoritarian and war” which became his best known work for its intensity, immediacy, pain, shock and stunning silences. Although Shostakovich maintained that he could never hear Quartet No. 8 without breaking into tears, the work is not self-pitying. Rather its genius is that it transcends individual pain to address all human despair. It is this which explains its profundity. The torment that it voices is the tragic, human agony of all those who have experienced grievous loss whether it be due to authoritarian, war, or personal bereavement. Shostakovich's Quartet No.8 String Quartet resonates with this bitter universal experience; it is truly 'music written with the heart's blood'; that is why it is a masterpiece of the twentieth century.

Pro Musica Quartet:
Leo Phillips, Violin
Jirajet Jesadachet, Violin
Tasana Nagavajara, Viola
Noa Chorin, Violoncello

Poetry Reading Performers:
Wesley Hsu
Ying Kiratibhongse
Sasapin Siriwanij
Maria Lynn Ehren (or Maria Poonlertlarp)

Electronic sound artist: Nutchapon Choosakul
Visual Artist: Natnaran Buayloy & Jirawut Uaesungkomste
Footage Researcher: Amanda Mustard

Curator: Somrak Sila


WTF แกลเลอรี่ ร่วมกับ Pro Musica และ Sing Sing Theatre นำเสนอ COUNTERPOINT เป็นครั้งแรกในกรุงเทพฯที่ผู้ชมจะได้สัมผัสกับการแสดงดนตรีคลาสสิกแบบ “avant-garde” ในคลับที่มีธีมโรงภาพยนตร์ย้อนยุคของย่านเซี่ยงไฮ้ในปี 1930 ที่เป็นที่รู้จักมากที่สุดแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ งานนี้เป็นการแสดงดนตรีคลาสสิกแบบแหวกแนวแบบที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในเมืองไทย ไม่มีกฎเกณฑ์ที่ตายตัวสำหรับผู้ชมว่าจะต้องปรบมือตอนไหน ไม่มีการจัดที่นั่ง ผู้ชมสามารถเดินดูการแสดงได้จากทุกมุมของคลับ หรือเดินซื้อเครื่องดื่มหามุมของตัวเองเพื่อเพลิดเพลินกับการแสดงพิเศษในคืนนี้

การแสดงจะเริ่มต้นด้วยการอ่านบทกวีสี่บทพร้อมด้วยดนตรีอิเล็กทรอนิกส์สด การแสดงของทั้งผู้อ่านบทกวีและนักดนตรีอิเล็กทรอนิกส์มีทั้งประพันธ์ขึ้นมาใหม่และเลือกสรรค์มาแสดงเพื่อคำ่คืนนี้ เป็นการตีความจากบทเพลง Quartet No. 8 ของ ชอสดโควิช ที่มีความหมายเกี่ยวกับ 'ฟาสซิสต์และสงคราม’

ในส่วนที่สอง Pro Musica จะแสดงดนตรีคลาสสิก Quartet No. 8 ที่ ซึ่งเป็นเพลงที่มีพลังผสมผสานทั้งความรุนแรง ความโกรธ และโศกเศร้า พร้อมภาพประกอบเคลื่อนไหวที่ตีความและออกแบบโดยนักข่าวอิสระ และศิลปิน new media สำหรับคำ่คืนนี้ครั้งเดียวเท่านั้น


เกี่ยวกับ Quartet No 8. ของชอสตโควิช

ในช่วงฤดูร้อนของปี พ.ศ. 2503 ผลงานของชอสตโควิชที่เกี่ยวกับภาพยนตร์ของโซเวียต-เยอรมันตะวันออกได้นำพาเขาไปที่เดรสเดน ประเทศเยอรมัน หลังจากถูกทำลายโดยการทิ้งระเบิดของฝ่ายพันธมิตรในปี พ. ศ. 2488 ซึ่งได้คร่าชีวิตผู้คนไปเป็นจำนวนมากกว่าการทิ้งระเบิดปรมาณูที่ฮิโรชิมา และในช่วงเวลาเพียงสามวันที่อยู่ที่นั่น ชอสตโควิช ได้แต่งเพลง String Quartet No. 8 ที่จารึกถึง “ฟาสซิสต์และสงคราม” ซึ่งกลายเป็นผลงานที่รู้จักกันดีที่สุดในด้านความรุนแรง ความสูญเสียอย่างกะทันหัน ความเจ็บปวด ความสะเทือนใจ และความเงียบอันน่าสะพรึง

แม้ว่าชอสตโควิชจะหลั่งน้ำตาทุกครั้งที่ได้ยินเพลง String Quartet No. 8 แต่ผลงานชิ้นนี้ของเขาก็ไม่เกี่ยวกับเรื่องของการสมเพชเวทนาตนเองแต่อย่างใด ในทางตรงกันข้ามมันคือความอัจฉริยะ ที่ช่วยพาปัจเจกบุคคลให้ก้าวข้ามผ่านพ้นความเจ็บปวดไปได้ รวมทั้งเป็นสิ่งบ่งชี้ความรู้สึกสิ้นหวังของมนุษย์เราทั้งหลาย สิ่งเหล่านี้คือการธิบายได้ถึงความลึกซึ้งของบทเพลงๆ นี้ ในความทรมานที่เปล่งสำเนียงออกมานั้น คือความทุกข์ทรมานที่น่าเศร้าของมนุษย์ทุกคนที่ต้องเผชิญหน้ากับความสูญเสีย ไม่ว่าจะเกิดจากลัทธิฟาสซิสต์ สงคราม หรือการปลิดชีพส่วนตัว โดยString Quartet ที่แปด ของชอสตโควิชนั้น ได้สะท้อนประสบการณ์ครอบจักรวาลอันขมขื่นนี้ไว้ ซึ่งมันคือเพลงที่เขียนด้วยเลือดจากหัวใจอย่างแท้จริง และนี่คือเหตุผลว่า ทำไมบทประพันธ์นี้จึงเป็นผลงานชิ้นเอกแห่งศตวรรษที่ยี่สิบ

Pro Musica Quartet:

ลีโอ ฟิลลิปส์, ไวโอลิน

จิรเจตน์ เจษฎาเชษฐ์, ไวโอลิน

ทัศนา นาควัชระ, วิโอลา

โนอา โชริน, วิโอลอนเชลโล


นักแสดงอ่านบทกวี:

เวสลี่ ฌู

ลักษณา กีรติพงศ์ (หญิง)

ศศพินทุ์ ศิริวาณิชย์ (ปูเป้)

มารีญา พูลเลิศลาภ

อัครสร โอปิลันธน์ (อั่ง อั๊ง)


ศิลปินเสียงอิเล็กทรอนิกส์ : ณัชพล ชูสกุล & จิรวัฒน์ เอื้อสังคมเศรษฐ์

ศิลปินภาพเคลื่อนไหว: ณัฐณรัณ บัวลอย, จิรวัฒน์ เอื้อสังคมเศรษฐ์

นักข่าว: อแมนด้า มัสตาร์ด

ภัณฑรักษ์: สมรัก ศิลา



How to yoo pen

By Ying Kiratibhongse


Don’t ask questions

Don’t wonder why

Don’t express discontent

Just shrug and sigh

At the countless contradictions

Constantly colliding

Before your eyes


Use your advantages

Climb that social ladder

Enjoy your privileges

Make sure you and yours go further


Don’t think too much about rights

Or concern yourself with liberties

There’s plenty of freedom here

If you speak sparingly


Save your energy for your own problems

Thank your lucky stars

Side-step the beggar on the street

Pity his bad karma


When you see rotting slums next to shimmering towers,

Just compartmentalize

Focus on the new and good, soon all will gentrify

Then your condo price will go up,

And you can leverage it for another one

That’s how capitalism works,

Don’t think “Only for some”

Brush aside pesky logic

Pretend that you don’t see

Why the man with a criminal record

Is now running a ministry

Or that the law is up to interpretation

Or why some people disappear

As long as you’re a good person

There is no need to fear


Embrace confirmation bias

And you’ll sleep without worry

After all, if the leaders say so

You live in the most exceptional country

Where foreigners flock to visit

Wishing that they could stay

So be proud and grateful

To live the charmed life here everyday

Thrive in pluralistic ignorance:

No one around you is complaining

They all go to work and mind their own business

They don’t waste time in dirty politicking


They don’t speak ill of their father or their homeland

They stand up when required, kneel on command,

Wear the right colors for the right occasions

Revere the ancestors, who’ve bestowed upon us

This fine nation

Acquiesce yourself to amnesia and tow the official line

What lynchings? What student massacres?

They were armed communists and deserved to die

Sometimes force is necessary for the country to survive


What about those unwashed troublemakers?

They looted and burned our city

Their buffalo blood now hosed clean

Into the drains of history


The coups? They brought peace and security

The sagely generals restored our social stability


Contain your curiosity

Curb your instinct to connect the dots

Abandon the dangerous pursuit of knowledge

Quiet down your liberal graduate’s thoughts


Ignore the cognitive dissonance

Of teaching your child to be fair

While ensuring her place in a rigged game

That you’ve learned well how to play


So she can win society’s favors,

And she’ll need not care

About the social contract

That’s broken beyond repair


Teach her to think critically

But silence her inconvenient questions

Send her abroad for new ideas,

But tell her: “Never forget

Your King, Religion, Nation.”


Since when she returns

She needs to yoo pen

To delicately dance around the truth

And pivot between fact and fiction


It’s not easy,

But yoo pen we have to be,

What’s the point of fighting?

We’ll just jeopardize our family


So let’s use our advantages

Climb that social ladder

Enjoy our privileges

Make sure we and ours go further


Because when we yoo pen

We will yoo sabai

We’ll glide atop history without burden

And wear our glorious past with pride

We’ll gaily dress our hearts in the tricolor

And declare our allegiance in style,

With a bloodred coat of lipstick shining

On our world-famous

Oh so famous

Thai smile

The Next Life

By Wesley Hsu


There. Over there, swept to the corner of the stone floor and stone stair

An orphaned lock of a schoolgirl’s hair

Recently convicted of defiant existence, its forbidden excess inch of aligned resistance Executed beneath the flag of nation order and religion

Lying in the rainy gutter, dreaming of its lost child-mother

In whose face it would hang like a veil, swept by her fingers, catching breeze like a sail Summer bleached by the sun or frosted pink at the tips, to match lipstick lips

On a future first date or bucket list vacation

Or whatever a lock of hair can dream during its own disintegration

In the dissolving monsoon of a karma culture nation

That commands it to die and await reincarnation -- liberty’s only an attainable station In the next life, the next life

All falling hair dreams of the next life

All the hanging things dream of the next life

What else could I have been, thinks yesterday’s front page

Now crumpled wiping windshields or catching bird shit in a cage

I could have been the people’s Book of Revelations

Their war crime ledger, the spark for reparations

The razor truth of a free press rage, a weapon of information

Not this censored puff piece of power propagation

Ads for skin creams and status quo, carcinogened with aspiration

And to think that I was meant to be, the repurposed life of a murdered tree

So having failed already once at reincarnation, I have only regret and a desire to see The next life, the next life

All the newspapers dream of the next life

Chasing paper tigers in the next life

Your burning city holds its breath until it can respire

With choking smoke that dreams of smelling like street food and not fire Karma dreams of coming clean without a human cost

A pint of blood imagines being spilt for a cause that isn’t lost

When umbrellas strain under monsoon rain

And not the blue liquid waste of cops saving face

When our wet black shirts are just statements of style

And the smoking gun is held aloft at a fair and free trial

But for now the giant sleeps with its fist on the floor

Its back is a new land that will be owned by the poor

As the bricks are ripped like student hair from the complicit wall

Under flags and 9 tiered umbrellas that will mean nothing at all

In the next life, the next life

You left us nothing but the next life

And we’re no longer waiting for the next life

To Those Who Follow in Our Wake

By Bertolt Brecht

Translated by S.H.

Recite by Sasapin Siriwanij

Truly, I live in dark times!

An artless word is foolish. A smooth forehead

Points to insensitivity. He who laughs

Has not yet received

The terrible news.

What times are these, in which

A conversation about trees is almost a crime

For in doing so we maintain our silence about so much wrongdoing!

And he who walks quietly across the street,

Passes out of the reach of his friends

Who are in danger?

It is true: I work for a living

But, believe me, that is a coincidence. Nothing

That I do gives me the right to eat my fill.

By chance I have been spared. (If my luck does not hold,

I am lost.)

They tell me: eat and drink. Be glad to be among the haves!

But how can I eat and drink

When I take what I eat from the starving

And those who thirst do not have my glass of water?

And yet I eat and drink.

I would happily be wise.

The old books teach us what wisdom is:

To retreat from the strife of the world

To live out the brief time that is your lot

Without fear

To make your way without violence

To repay evil with good —

The wise do not seek to satisfy their desires,

But to forget them.

But I cannot heed this:

Truly I live in dark times!

II

I came into the cities in a time of disorder

As hunger reigned.

I came among men in a time of turmoil

And I rose up with them.

And so passed

The time given to me on earth.

I ate my food between slaughters.

I laid down to sleep among murderers.

I tended to love with abandon.

I looked upon nature with impatience.

And so passed

The time given to me on earth.

In my time streets led into a swamp.

My language betrayed me to the slaughterer.

There was little I could do. But without me

The rulers sat more securely, or so I hoped.

And so passed

The time given to me on earth.

The powers were so limited. The goal

Lay far in the distance

It could clearly be seen although even I

Could hardly hope to reach it.

And so passed

The time given to me on earth.

III

You, who shall resurface following the flood

In which we have perished,

Contemplate —

When you speak of our weaknesses,

Also the dark time

That you have escaped.

For we went forth, changing our country more frequently than our shoes

Through the class warfare, despairing

That there was only injustice and no outrage.

And yet we knew:

Even the hatred of squalor

Distorts one’s features.

Even anger against injustice

Makes the voice grow hoarse. We

Who wished to lay the foundation for gentleness

Could not ourselves be gentle.

But you, when at last the time comes

That man can aid his fellow man,

Should think upon us

With leniency.




STATEMENT/S

Text Link